بسته شفای زنانگی 1 و 2

بسته شفای زنانگی 1 و 2 

آشنایی با عشق و کیمیاگری آفرودیت

پیشرفت و استقلال زنانه و حفظ تعادل

بی عشقی، “نداشتنِ” تلخیست
دلم گرفته برای اوناییکه واسه ابراز عشقشون؛ ماههاست فقط حساب کتاب میکنند دریغ از یه ارزن دلیری! 
ابتهاج میگفت “باید عاشق شد و رفت” و خوب چیزی گفته، البته که عشق یکسره موجب دردسره، البته که حساب عاشقی و ازدواج را باید با هم کمی تفکیک کرد، البته که عاشق یه پفیوز نباید شد، البته که عاشقی شیرجه زدنه و وای به حال شیرجه زنی که شنا بلد نباشه، ولی؛ بی عشقی، “نداشتنِ” تلخیست. 
یکی باید باشه غیر خودمون که به خاطرش حسودی کنیم و واسش یقه پاره کنیم؛ به بهانه اش، دعای سر قنوت را بلند تر بخوانیم و عطر شعر مولوی و طعم کتاب کریستین بوبن را بفهمیم؛  تلفنی واسش شعر ” بی تو مهتاب شبی باز از آن کوچه گذشتم ” را بخوانیم و از صدای نفسش اون ور خط بفهمیم حظ کرده...
یکی باید باشه به بهانه اش، باشگاه بریم، قشنگتر بپوشیم، سوت بزنیم و  تو جاده آهنگِ ” یکی را دوست دارم” معین را بلند بخونیم و بعضی غروبها به یادش آهنگ همایون زمزمه کنیم :” نبسته ام به کس دل…”یکی باید باشه که نگهش داریم، باید عاشق شد و ماند.

آقای سرزمینم: وقتی بانوی این دیار احساس ناامنی کرد عوض شد. امنیتش را نه در عشق و دلدادگی های محکم و مردانه تو که در جراحی های زیبایی و مردانه زیستن دید. وقتی امنیتش شد در “خانم نبودن” آنوقت بود که عوض شد. وقتی دنیای تو مردانگی را برتری خواند، احساس زن را ضعف عقل خواند و لطافت جسمش شد نشان ضعیفه بودن. ما هم یاد گرفتیم که در دنیای مردانه، برای امنیت باید “مردانه” زنانگی مان را زندگی کنیم و بجنگیم. آقای سرزمینم: نسل من “مرد” می خواهد، آرامش من در اقتدار توست نه پول و ماشینت، مرا با نام خودم صدا بزن نه از ورای دنیای خودت، عشق برای زن نه هوس است نه نادانی، معنایش ماندن تا پای جان است، با زن روراست باش و زنانگی هایش را بفهم تا تمام دنیایش را بی منت به پایت بریزد.

حکایت عجیبیست روایت یک مرد از شفاى زنانگى؛ اما من این جسارت را کردم زیرا باید یک کار ماندنى انجام میدادم، به عنوان فرزند یک زن باشکوه، به عنوان برادرى براى خواهرش، به عنوان همسر یک زن، به عنوان درمانگر و طبیب صدها زن در این سالها و مخاطب هزاران پیام و مدرس دهها هزار زن و نتیجتا به احترام هزاران زنى که در زندگیم کمکم کردند که بزرگ شوم؛ باید درباره رنجهاى زنانگى و شفایشان اثرى خلق میکردم. داستان "شفاى زنانگى" این بود. من روایتى را عصاره کردم از شفاى زنانیکه در این سالها کمکشان کردم در درجه اول براى خودشان باشکوه تر بشوند و در درجه بعدى براى مردان و فرزندان و خانواده و دوستان خویش بدرخشند،
طبیعتا واضح است که مدیونم به زنانى که در دامانشان تربیت شدم و رنجهایشان را دیدم و تمام آنها که محرم رازشان در مطب یا ای میل بوده ام، افرادى بی نام که این رسالت را بر دوشم گذاشتند که در کمال اعلام نادانى خویش، صرفا درسهاى شفاى زنانگى را روایت کنم. خداوند را سپاس که این درس به خیلى از زنان و مردان میهنم کمک کرد گرم و روشن تر بشوند؛

از کسانى که این بحث را گوش خواهند کرد خواهم خواست که اگر میتوانند، شب هدفون در گوششان بگذارند تا آنیما از وراى روح میلیون ساله حیات بدانها رو کند.

در درس شفای زنانگی 1، از مفهوم زنانگى شروع کردم به تاثیر زیبایى و جسمانیت در حال خوب یک خانم رسیدم و بدون واهمه درباره شکوه جسمانیت عشق، رازگویى کردم.

دغدغه من در درس شفای زنانگی 2 این بوده که یک زن چگونه پیشرفت بکند که حالش خراب نشود بعد از چندسال؟ الان بحث این نیست که زن وابسته به بقیه بماند با نه، روشن است نه! ولى بحث استقلال زن به همین سادگى نیست که برود دانشگاه و ایجاد کسب و کار و درامد و خلاص! خیر! الان کلى زن مستقل داریم که در درونش اضطراب و تنهایى غیرقابل وصف دارد!

نظرات دانشجویان درس #شفای_زنانگی_2:
شیدا 28 ساله لیسانس علوم تربیتی: این درس، باعث شد من پی به بیهودگی رنجی ببرم که سالها با خودم حمل میکردم، من همیشه فکر میکردم باید مرد میشدم اما تو این دوره بود که فهمیدم ارکتایپ غالب جوانی من استقلال طلب (آرتمیس) است و مردان شایسته اطرافم را بارها و بارها به همین علت از دست دادم و خوشبختانه با یکی از بهترین خواستگارانم دیگر برخوردی اشتباه نکردم و اجازه دادم زنانگی درونم مانع ترسیدن آن مرد که اکنون همسرم است، بشود.
مژگان فوق لیسانس علوم ارتباطات: من در این درس فهمیدم به خاطر شایستگیهای فردیم اصلا حواسم به این نیست که همسر مناسب بودن یعنی درست دیده شدن و دست کشیدم از بعضی رفتارهای ضد مردی که از سر قدرت ورزی انجام میدادم.

سودابه 24 ساله: من در این درس با شناخت بخش افرودیت درونم متوجه شدم به عنوان یک دختر معتقد به خطوط اخلاقی، چگونه جلوی سردی رابطه ام با همسرم را بگیرم و این چیزی شبیه معجزه بود.